ابن بشار
اِبْنِ بَشّار، احمد بن محمد بن سليمان، اديب و كاتب سدۀ 3 و 4ق/ 9 و 10م. از دوران زندگانی، معاصران و حيات سياسی ـ اجتماعی وی اطلاعی در دست نيست. كهن‌ترين مأخذی كه از وی نام برده فهرست ابن نديم است و ديگر مآخذ صريحاً مطالب آن را تكرار كرده‌اند. ابن بشار از نظر بلاغت و شيوۀ نگارش از بزرگ‌ترين كاتبان عصر خويش به شمار می‌رفته و ابوعبدالله كوفی وزير، شاگرد او بوده است (ابن نديم، 150؛ قس: ياقوت، 4/ 189؛ صفدی، 8/ 52-53). ابن نديم (همانجا) دو كتاب به او نسبت داده، گويد خود آنها را به خط مؤلف ديده است: كتاب الخراج، كتابی بزرگ حدود هزار ورقه و كتاب الشراب و المنادمة، يا به قول بغدادی (1/ 57) البيوتات و المنادمة.
تاريخ درگذشت او را هيچ يك از منابع جز بغدادی (همانجا) كه آن را در 312 ق/ 924 م دانسته، ذكر نكرده‌اند، اما معلوم نيست وی از كجا به اين تاريخ دست يافته است.
مآخذ
ابن نديم، الفهرست؛ بغدادی، اسماعيل بن محمد، هدية العارفين، استانبول، 1951 م؛ صفدی، خليل بن ایبک، الوافی بالوفيات، به كوشش محمد يوسف نجم، ويسبادن، 1391 ق/ 1971 م؛ ياقوت، ادبا.